دخترو

تنها چیزی که از ظرف ِ این روزها سر می‏رود، روزمرگی‏های مدام است. نه چیزی برای چسباندن مانده و نه اتفاقی برای قیچی کردن. انگار یک لایه‏ی ضخیم بی‏‏‏‏حوصله‏گی پهن شده روی همه‏چیز. فقط می‏شود مثل همین دو نقطه خط ِ صاف‏‏های دنیای مجازی فرو رفت توی کاناپه‏‏ی مخملی ِ جلوی تراس، با نوک انگشتان پا پرده را ‏رقصاند و به روزهای خوب ِ در راه فکر کرد.

................


						سه‌شنبه، آذر ۲ تنها چیزی که از ظرف ِ این روزها سر می‏رود، روزمرگی‏های مدام است. نه چیزی برای چسباندن مانده و نه اتفاقی برای قیچی کردن. انگار یک لایه‏ی ضخیم بی‏‏‏‏حوصله‏گی پهن شده روی همه‏چیز. فقط می‏شود مثل همین دو نقطه خط ِ صاف‏‏های دنیای مجازی فرو رفت توی کاناپه‏‏ی مخملی ِ جلوی تراس، با نوک انگشتان پا پرده را ‏رقصاند و به روزهای خوب ِ در راه فکر کرد. ................

			Café Canapè