اعتراف وحشتناکیست؛ اما، گذر زمان فکر یک آدمهای معدودی را از سرت بیرون نمیکند. یادشان یک جایی ته ِ وجودت جا خوش میکند و درست موقعی که بهخیالت همه چیز فراموش شده، مدام به ذهنت برمیگردد و برمیگردد؛ مثل آدمی که در اتوبوس، کنارت بهخواب رفته و با هر تکان به تو میخورد.
................