نکند تو هم به آن آدمهای نازک ِ کاغذی فکر میکنی که جای ِ خالیشان هیچوقت هضم نمیشود؛ اما، یادشان مثل بارانهای موسمی، آهسته، پیوسته و نمنم در دلات میبارد؟ Aaron: U Turn-Lili
................
Café Canapè