چقدر حال این ساعت 2ی بعدازظهرهای پایانی اردیبهشت خوب است. این آفتاب داغ بهاری که از دیوارها لبریز شده، این تراس پر از عطر گلهای بنفشه و پامچال، این هندوانهی سرخ تگری که توی پوستهی خودش قاچ قاچ شده، این آرزوهایی که به انتهای موهایمان گره خورده، این آدمهای دور ِ نزدیک، این آدمهای نازک کاغذی ِ عمیق...
................
