بعد از ظهرهای گرم بهاری، من و آقای پیچ مینشینیم لبه ی ذهن هم...
پاهای آویزانمان را پاندولوار تکان میدهیم؛ چاکلت سندی میخوریم و با تیر ِ نگاههای مقطعی خواب آلودمان، نوازش بال گنجشکهای درخت نارنج همسایه را نشانه میرویم.
................
