من سادهام. مهربان هم. برای اطرافیانم احترام قائلم. همهی آنهایی که حتا آشنایی کمی با من دارند به این امر واقفند. من سعی میکنم پشت سر کسی حرف نزنم. دوست ندارم کسی را از خودم برنجانم. نه بهخاطر اینکه آدم خوبی هستم، که فرشتهای نشسته روی شانهی راستم بسکه پاکم، که علامهی دهر(دحر؟) هستم و تا حالا گناهی مرتکب نشدهام.
گیرم خُل، گیرم ساده؛ من همینم. فقط ترسم از اینست که اطرافیانم با من اینگونه نباشند.
................