اصلن آدم باید برای لحظه های حرمان اش یک ترانه داشته باشد. برای وقتهایی که حرف ها گیر میکنند؛ ته دل میمانند. برای وقتهایی که زندگی به حاشیه کشیده میشود و دست به نوشتن نمیرود. برای وقتهای نو ریسپانس تو پیجینگ. برای وقتهایی که دل خیس می شود از واژه هایی که دنباله شان به پاییز میرسد.
................
