عزیزی تاب ماندن توی این آپارتمانهای فسقلی را ندارد. اگر دلتنگ نوه های ناخلف اش نمیشد، محال بود توی این تابستان جزغاله دل از خانه باغ سرسبز خنک اش بکند و بچپد توی این چاردیواری. با همه ی این احوالات، اینجا بودنش مثل تنفس هوای پاک است. و چادر نماز گل دار اش، یادآور تمام خاطرات نوستالوژیک مان...
................
